Meestal zijn mijn werken gebaseerd op visuele waarnemingen die mij op de ene of andere manier emotioneel bij het onderwerp betrekken. Dit kan te maken hebben met de inhoudelijke geladenheid van het onderwerp zelf of een eigen ervaring die ik met het onderwerp vereenzelvig. Zelden of nooit is er menselijke aanwezigheid, maar wel de sporen die de mens achterlaat. Dan pas start het proces van de realisatie, een zoektocht naar een finaal resultaat waarbij ik het gevoel moet hebben dat het werk de uitstraling is van de innerlijke dialoog die heeft plaats gehad tijdens de realisatie. Soms denk ik dat een werk bij de aanvang reeds kant en klaar geestelijk aanwezig is, maar door mezelf moet ontdekt worden.

Een relatie met ‘tijd’ is vaak aanwezig, een eerder nostalgische relatie die verwijst naar de eindigheid en vergankelijkheid zonder te vervallen in romantiek. Meestal is het werk een geabstraheerde bestaande realiteit. Door bepaalde details uit te vergroten of weg te laten, ontstaat een imaginair beeld open voor interpretatie.

Mijn werken stoppen niet aan hun fysieke grenzen, maar vertellen hun verhaal verder daar buiten. Het is dan aan de toeschouwer om het beeld dat ontstaan is gevoelsmatig aan te vullen. Zo kan ieder beeld telkens een eigen leven gaan leiden bij ieder individu.

De materie waarmee gewerkt wordt, beperkt zich niet tot verf alleen. Het gebruik van andere media vormen telkens een uitdaging om kracht en spanning in het werk te krijgen. Soms verwerk ik een ‘objet trouvé’ en plaats dit in een totaal verschillend kader waardoor er een abstractie kan ontstaan en toch weer niet. Het eigenlijke werkproces is een zoektocht waar het toeval soms mee de richting bepaalt van het uiteindelijke resultaat.